خاطرات رزمنده زنجانی از عملیات عاشورایی بدر/ قسمت 52 "پرواز فرمانده"

به گزارش نوید شاهد زنجان، "عباس لشگری" یکی از رزمندگان بسیجی و جانباز زنجانی در قسمت 52 خاطرات مستند و میدانی خود از عملیات عاشورایی بدر روایت می‌کند:

فرماندهان و همراهان برادر باکری هم عینً وضعیت اسف‌بار و نابرابر میدان نبرد را می دیدند و وخیمت اوضاع سیل بند را خوب درک می کردند و برای همین هم مدام و یکسره با بیسیم ها صحبت و از فرماندهان قرارگاه کسب تکلیف می کردند، با نگرانی و استرس فراوان مشغول تماشای مکالمات فرماندهان بودم که ناگهان یکی از یاران آقا مهدی شروع به یا حسین (ع) گفتن کرد و دو دستی برسر کوبیده و خیلی مضطرب و گریه کنان، فریاد زد که قایق آقا مهدی را زدند، کمی جلوتر، حوالی پل الصخره ، قایق را زده بودند و نیمی از آن کاملاً متلاشی و نیمی دیگر هم آتش گرفته و در حال سوختن بود .

آری ! هنگامه وصال یاران بود . در عرش الهی و عالم قدس جشنی با شکوه و پر جلال برپا بود ، قدسیان همه در حال دست افشانی و غزل خوانی و سرور و شادمانی ‌بودند .

بوسه‌ای بر پیشانی فرمانده

او مال من است و اینک وقت آن است تا سوی من آوریدش ؛ اینكه من عاشق اویم و او محبوب من است ، «یحِبُّهُمْ و یحِبُّونَهُ» آسمان چراغانی است و فضا ، فضای سماع و شور و نشاط است . رایحه دل انگیز انسان كامل رگ رگ زمان و مكان را مشحون ساخته است و نسیم عطرآگینی از كوی دوست مشام جان سالك الی الله را نوازش می دهد.

گـر مـن کـشـمـت دم مزن و بــاک مـدار

چـون مـن دیـت کـشـتـه عشـق خـويـشـم

ای همه انوار الهی یكجا به رود خروشان دجله بتابید ! ای همه فرشتگان صف به صف آیید و بر آدم خاکی سجده كنید و بالهای پروازتان را نیرو بخشید و خود را تبرك كنید ! بیایید تا مفهوم حقیقی عروج را بفهمید ! بر پیشانی آقا مهدی بوسه زنید تا عشق را لمس كنید و طعم شیرین عباد الله را بچشید ! به زیارت آقا مهدی بیایید تا حقیقت انسان کامل را دریابید ! ای قدسیان به قداست آقا مهدی تقرب جوئید تا تقدس یابید ! ای عرشیان بیایید معراج خونین آقا مهدی را ببینید تا بال پروازتان توان عروج بیابد و تا منزلگه معشوق به پروازتان درآورد ، تا بی پرده و آشکارا ببینید و بدانید كه خداوند خالق و دانا می داند هر آنچه را شما نمی دانید…!

پرواز فرمانده

پیكر مطهر و زخم خورده نعره شیر بی ادعای آذربایجان، سردار دل ها ، فرمانده خاکی و مخلص و دلاور لشگر ۳۱ عاشورا ، مهندس مهدی باکری برای همیشه چون قطره‌ای به دریا پیوسته و جسم پاک و مطهرش همچون برادر دلاورش آقا حمید باکری برای همیشه از نظرها پنهان گشت .

شهادت ناباورانه و قطعه قطعه شدن مظلومانه برادر باکری و همراهان پاکبازش ، تمام خط را به ماتم سرایی پر غصه و سوزناک مبدل کرده و صدای گریه و زاری و آه و واویلا جانسوز رزمندگان و یاران و همراهان آقا مهدی از گوشه گوشه سیل بند به آسمان بلند شد ، طولی هم نکشید که فرمان عقب نشینی از سوی قرارگاه فرماندهی صادر و توسط یکی از فرماندهان لشگر ابلاغ و بنا به دستور برای حساس نشدن عراقی ها چندنفر چندنفر با فاصله زمانی چند دقیقه از داخل سیل بند خارج و شتابان و با احتیاط به سمت قسمت کیسه ای و پل شناور حرکت کردیم .

خط صفین

طبق صحبت های فرمانده میدان ، خط پدافندی صفین ۳ در جناح چپ منطقه در اولین تک دشمن سقوط و تعداد کثیری تانک و نفربر زرهی وارد منطقه عملیاتی شده و هم اکنون هم مشغول پیشروی و انهدام و پاکسازی مواضع رزمندگان حاضر در منطقه بودند ، خط صفین همان خط پرحادثه و خونباری بود که رزمندگان دلاور گردان حضرت حر (ره) استان زنجان چندین شبانه روز متوالی مقابل صدها دستگاه تانک و هزاران نیروی پیاده و کماندوی دشمن بدون کمترین امکانات و تجهیزات ایستاده و دلاورانه حسرت یک قدم عقب نشینی و داغ شکست را بر دل سیاه و زنگار گرفته دشمن بعثی نشانده بودند، با شنیدن نام خط صفین ناخودآگاه به یاد حرف های آن برادر ارتشی افتادم که شب هنگام ، موقع تحویل خط از کثرت موشک های تاو و مالیوتکا یگان خودش تعریف و از انهدام تمام تانکهای دشمن در اولین پاتک سخن می گفت و با کنایه به متلاشی شدن گردان و نفرات اندک مان با تکبر فراوان می گفت که با دست خالی که نمی شود به جنگ آهن و فولاد رفت !.

ایمان راسخ

اما حالا بر خلاف تمام آن سخنان ، تاب و تحمل اولین تک عراقی ها را هم نیاورده و در اولین ساعات صبح کانال را تحویل دشمن داده و با آن همه نیرو و تجهیزات پیشرفته و مدرن فرار را بر قرار ترجیح داده بودند ، آری ! حقیقت آن روزها چیزی دیگری بود، در میدان نبرد حرف اول را کثرت نیرو و امکانات و تجهیزات نظامی نمی زد، این ایمان استوار و اراده راسخ سربازان صادق و پاکباز پیرجماران بود که با عنایات و امداد های خداوند متعال قوی ترین و مجهزترین یگان های عراقی را به زانو درآورده و در هم می شکست...