خداوندا آخرین سخنم را «توحید» قرار ده

به گزارش نوید شاهد زنجان، شهید «جلال بیات» سال ۱۳۴۲‏، در شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش محمدحسین، نانوا و بنا بود و مادرش فاطمه نام داشت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم اسفندماه ۱۳۶۶ ، در حلبچه عراق بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مدفن او در مزار پایین زادگاهش واقع است.

شهید «جلال بیات» در دست نوشته‌های خود می‌نویسد؛

خدایا به من صبری عطا کن که چون دشمن را ببینم و کشنده اش را و چون کفر را ببینم و زرق و برقش با متانت و وقار بر گوشه‌ای آرام گیرم و مغزش را نشانه روم. سر بی داغ بر بدنم نشیند بی هیچ وقفه و مکثی به زبان حمله تشکر جاری شود.
خدایا آنگاه که قدم درآن باید گذاشت و آنگاه که باید گلوله و گوشت را باید آشتی داد. دلم را به نورت و قلبم را به یادت آرامش ده و خداوند آخرین سخنم را توحید و آخرین خواستم{خواسته ام} رضایت تو و آخرین تلاشم را تسلیم درمقابلت قرارده.
خدایا آتش غضبت را چنان به من بشناسان{که} سختی دیگر را کوچک ببینم و لذت رضایت و حلاوت را چنان بر من بنمایان که زرق و برق دنیا را حقیر {ببینم} و درآخر بارالها در لحظه مرگم از محبتت در دلم {…} به سوی تو و پرمهر تو ببینم.

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم
آنـکه آورد مـرا باز بـرد تــا وطنــم