سخنی از شهدای سادات؛
شهید «سیداکبر حسینی مهر» در وصیتنامه خود می‌نویسد: مادر عزیز! وصیتم به تو این است که بعد از شهید شدنم، افسردگى به خود راه مده، چونکه موجب خرسندى از خدا بى خبران خواهد شد. مادرم! از تو مى خواهم که زینب گونه ادامه دهنده راه شهداء باشى.

 

 

به گزارش نوید شاهد زنجان، شهید «سیداکبر حسینی مهر» بیستم آذر ۱۳۴۲، در شهرستان ابهر به دنیا آمد. پدرش سیدمسیح الله، در بازار کار می کرد و مادرش امینه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور یافت. سوم فروردین ۱۳۶۳، در منطقه گهواره قصرشیرین بر اثر اصابت سهوی گلوله به شهادت رسید. پیکر وی را در زادگاهش به خاک سپردند.

 

(بسم الله  الرحمن الرحیم)

 

وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ﴿۱۶۹﴾

سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۶۹

(ای پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.

 

با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامى ایران و سلام و درود بر تمامى رزمندگان اسلام و خانواده هاى شهداء و امت حق طلب.

هم اکنون که این وصیت نامه را مى نویسم در کمال سلامتى هستم و فرسنگها از فیض شهادت دور هستم. ولى از خداى مهربان و بزرگ مى خواهم تا این سعادت بزرگ را نصیبم بفرماید تا به هدف نهایى یعنى خالق یکتا رسیده باشم، چون که با شهید شدن زندگى واقعى و فنا ناپذیر شروع مى شود.

مادر عزیز! وصیتم به تو این است که بعد از شهید شدنم، افسردگى به خود راه مده، چونکه موجب خرسندى از خدا بى خبران خواهد شد. مادرم! از تو مى خواهم که زینب گونه ادامه دهنده راه شهداء باشى. 

پدر مهربان! براى شادى روحم صبر بزرگ پیشه کن، چون که من به پیش جد بزرگوارم حسین بن على (ع) مى روم. آن بزرگ آزاده مردى که على اکبر را قربانى داد و ادامه دهنده راهش شد.

پدر و مادر عزیز! مى دانم از زمانى که پا به عرصه وجود گذاشتم، چیزى جز سربارتان نبوده ام و کمکى برایتان نکرده ام و حالا هم چیزى ندارم تا به شما تعلق گیرد. فقط از شما مى خواهم که مرا حلال کنید و خبر شهادتم را به همه دوستان و آشنایان برسانید و از آنها برایم حلالیت بخواهید.

والسلام علیکم و رحمة‌الله  و برکاته

سید اکبر حسینى

 

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده