شهیدی که دوستانش به او وعده شهادت داده بودند
به گزارش نوید شاهد زنجان، شهید احمد یوسفی یکم اردیبهشت ۱۳۳۵، در شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش محمد علی و مادرش حوریه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. ششم مهر ۱۳۶۵، با سمت فرمانده واحد مهندسی رزمی در ارتفاعات لاری بانه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به کمر، شهید شد. پیکر او را در مزار پایین زادگاهش به خاک سپردند. برادرش رحمان نیز به شهادت رسیده است.
احمد به اقتضای مسئولیتش که بیشتر در قسمت ستادی سپاه خدمت می کرد، کمتر احتمال شهادت وی می رفت. از این رو شایعاتی هم در مورد وی به گوش می رسید که علاقه زیادی به پشت میزنشینی دارد. اما خاطرات اطرافیان از گفته ها و کردارش خلاف این را می رساند.
یکی از دوستانش نقل می کند؛
روزی از خیابان سبزه میدان عبور می کردیم ناگهان چشمش به عکس شهیدی افتاد. با تاسف گفت: «کاش من هم شهید می شدم! فردا که جنگ تمام شود. نمی توانم پاسخگوی فرزندان شهدا باشم که بگویند پدر ما، هم دوره او بود و شهید شد ولی او زنده است و به زندگی عادی خود ادامه می دهد.»
احمد، یک سال قبل از شهادت، همرزمان شهید خود را در خواب دیده بود که به وی وعده داده بودند که به زودی به آنان ملحق خواهد شد.
وی پس از به انجام رساندن ماموریتی در منطقه فاو به مدت یک هفته به مرخصی رفت و در این فاصله به همراه خانواده برای زیارت امام رضا (ع) رهسپار مشهد شد.
همسر وی در این باره می گوید ؛
هنگام قرائت زیارتنامه می دیدم که ملتمسانه از آقا طلب شهادت می کند و زیارتنامه را بیش از حد معمول طول می دهد. به دلیل سختی ایستادن با بچه ای که در آغوش داشتم ، خواهش کردم که زیارتنامه را سریع تر تمام کند.
در پاسخ گفت : « شاید این آخرین باری باشد که به دیدار و زیارت امام رضا (ع) نایل می شوم ، پس اگر امکان دارد اجاره دهید از فرصت پیش آمده بیشتر فیض ببرم. »
