نوید شاهد - محرمعلی رموک یکی از رزمندگان سرافراز زنجان در خاطرات خود می گوید: آتش دشمن رفته رفته سنگین شد. صدا به صدا نمی رسید. حسین آخرین سنگر را برای خودش می ساخت که گلولۀ توپی نزدیکش افتاد. ترکش‌هایش به او اصابت کرد و همان جا، محل استراحت ابدی‌اش شد.


به گزارش نوید شاهد زنجان، محرمعلی رموک یکی از رزمندگان سرافراز زنجان از روزهای جنگ و جبهه چنین روایت می‌کند:

عملیات فتح المبین شروع شده بود و در تپه های «علی گره زد» با لودر مشغول ساختن سنگر بودیم. بین راننده لودرها، یکی از بچه های اصفهان بهنام حسین، فعالتر و مصمّم تر از بقیه کار می‌کرد.

یک روز از سر صبح، بی وقفه مشغول ساختن سنگر بود. ظهر آمد نمازش را خواند و دوباره به سمت لودر رفت تا کارش را ادامه دهد. دستش را گرفتم و گفتم: «اینجوری از پا میافتی. بیا یکم استراحت کن.»

عرق پیشانی اش را گرفت و گفت: «خسته نیستم برادر. مولایم به من خسته نباشید گفته، یک عالمه انرژی گرفتم برای ادامۀ کار»

غذایش را سر دستگاه لودر بردم. چهره اش هر لحظه شاداب تر می شد. با خودم گفتم انگار نه انگار که از صبح کار کرده بود.

غذایش را سریع خورد و چند سنگر دیگر هم ساخت.

آتش دشمن رفته رفته سنگین شد. صدا به صدا نمی رسید. حسین آخرین سنگر را برای خودش می ساخت که گلولۀ توپی نزدیکش افتاد. ترکش‌هایش به او اصابت کرد و همان جا، محل استراحت ابدی‌اش شد.

منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده