شهیدی که نسبت به استفاده از بيت المال حساسيت عجیبی داشت
به گزارش نوید شاهد از زنجان، شهید "ناصر اشتری" دوم خرداد ۱۳۴۱، در شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش صیادالله،
کارمند دانشکده بود و مادرش اکرم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و
دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت.
ششم فروردین ۱۳۶۴، با سمت فرمانده تیپ ٢ لشکر ۳۱ عاشورا در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به
کمر، شهید شد. مدفن او در مزار پایین زادگاهش واقع است.
او به سمت فرماندهى تيپ دوم لشكر 31 عاشورا منصوب شد. او همواره يك قرآن كوچك و تسبيح و مهر، تربت كربلا و يك كتابچه دعاى زيارت عاشورا به همراه داشت و به كسى اجازه نمى داد به آنها دست بزند، مى گفت مختص خودم است.
نمازشب و دعاى خواب او هيچ وقت ترك نمى شد. زمانى كه در جزيره مجنون زير آتش شديد دشمن بود باز هم از راز و نياز و تلاوت قرآن غفلت نمى كرد.
ورد زبان رزمندگان شده بود كه اشترى شهيد آينده است.
رجب الماسی به نقل
از شهید ناصر اشتری می گوید؛ او در خاطرهاى از جبهه نقل مى كند:"كه در مرحله
دوم عمليات رمضان بخاطر موقعيت پيش آمده و پاتك عراقي ها ناچار به تغيير موضع شديم؛
ولى شرايط بسيار سخت بود و امكان نقل و انتقال وجود نداشت تا اينكه يكى از
رزمندگان كه خدمه آر پى جى هفت بود، پيشنهاد كرد كه به او اجازه داده شود به جلو
برود و با ايجاد گرد و خاك دشمن را منحرف كند تا رزمندگان موفق به تغيير موضع
شوند. ابتدا ما مخالفت كرديم ولى با اصرار اين كار را انجام داد، و خود نيز در
همان جا شهيد شد و ما با از خود گذشتگى او توانستيم از آن وضعيت نجات يابيم."
*عملیات محرم
از ديگر خاطراتى كه اشترى از جنگ نقل مى كند:"وزش شديد طوفان شن در جريان عمليات رمضان در تابستان 1361 و "باران رحمت" در عمليات محرم پاييز 1361 است كه به كمك آن رزمندگان توانستند بدون تلفات به مواضع دشمن نزديك شوند."
اشترى در پشت جبهه نيز حضورى فعال داشت و از ليبرالها خصوصا" بنى صدر بسيار متنفر بود و هميشه خواستار طرد آنها از صحنه سياسى - نظامى كشور بود. او عليه بنى صدر اين جمله امام خمينى قدس سره را كه "هى نگوييد من بلكه بگوييد مكتب من" شبانه بر ديوارها مى نوشت. در سالهاى 60 - 59 كه اوج فعاليت گروهك هاى محارب با انقلاب اسلامى بود در مبارزه مسلحانه عليه آنها شركت فعال و مؤثر داشت.
در مراسم سياسى عبادى دعاى كميل، دعاى توسل و
نمازجمعه حضور مى يافت و خود نيز از برگزاركنندگان چنين محافلى بود. با جمع 30
تا 40 نفرى از رزمندگان به طور نوبتى به منزل هم مى رفتند و شام را دور هم بودند و
به انجام مراسم مذهبى مى پرداختند.
*توجه به محرومان
او در عين حال از امور محرومان نيز غافل نبود و حقوق دريافتى خود از سپاه را صرف آنها مى كرد؛ حتى شبها مخفيانه به آنها غذا مى رساند پدرش نيز در اين راه او را كمك مى كرد.
از برنامه هاى ثابت او در پشت جبهه، ديدار از خانواده شهدا و رزمندگان بود و حساسيت خاصى نسبت به آنها داشت. در مواقعى كه اعضاء خانواده براى رفتن به جبهه به بدرقه اش مى آمدند، اجازه روبوسى نمى داد و مى گفت: "شايد در اين جمع خانواده شهيدى باشد، نمى خواهم آنها از ديدن اين صحنه ناراحت شوند." اشترى نسبت به استفاده از بيت المال حساسيت فوق العاده اى داشت، يكى از همرزمانش نقل مى كند: "زمانى كه ايشان مجروح شده بود براى عيادتش به بيمارستان رفتيم وقتى فهميد با ماشين سپاه آمده ايم به شدت ناراحت شد و ما را مورد عتاب قرار داد."
*شوق شهادت
اشترى عاشق شهادت بود و در سفرهاى دوستانش به مرقد مطهر امام رضا عليه السلام سفارش مى كرد كه شهادتش را از آقا بخواهند؛ زمانى كه مجروح مى شد مى گفت: "شهيد نشدم بخاطر اعمالم است وگرنه به اين فيض نائل مى شدم." سرانجام در عمليات بدر كه فرماندهى تيپ دوم را هم برعهده داشت در حين عمليات از ناحيه نخاع و ريه به شدت زخمى شد. او را به بيمارستانى در اصفهان منتقل كردند. شوهر خواهرش نقل مى كند: "وقتى به عيادتش رفتيم توصيه مى كرد كه به عيادت ديگر مجروحان نيز برويم و در همان حال وقتى پرستار با او بدرفتارى مى كند از امام رضا عليه السلام مى خواهد تا از دنيا برود و كارش را به اين افراد واگذار نكند. با اينكه قطع نخاع شده بود مى خواست كه خانواده اش از موضوع مطلع نشوند."
به علت وخامت حالش او را به بيمارستان نجميه تهران و از آنجا به بيمارستان لقمان منتقل كردند و در اطاق ccu (سى سى يو) بسترى و ممنوع الملاقات شد و پس از دو روز به شهادت رسيد.
پيكر شهيد ناصر اشترى پس از تشييع در گلزار شهداى زنجان به خاك سپرده شد.
منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان
