خاطره‌ای از معلم شهید مجتبی رهبری/ تذکرهای بی اثر
به گزارش نوید شاهد از زنجان، مرتضي رستمي از شاگردان شهيد رهبري از آن دوران چنين ياد مي‌كند: « رشته تدريس شهيد بزرگوار و معلم عزيزم حرفه و فن بود. ولي در ارشاد دانش‌آموزان درباره مسائل مذهبي فعاليت زيادي ازخودنشان می‌داد.
شب‌هاي جمعه مراسم دعاي كميل در مسجد جامع برگزار مي‌كرد. علاقه زيادي به نماز جماعت داشت. از خصوصيات اخلاقي شهيد تواضع، فروتني و شخصيت با وقارش بود. آرام درِ كلاسِ درس را مي‌كوبيد و وارد كلاس مي‌شد.
با احوالپرسي از همه دانش آموزان درس را شروع مي‌كرد. چندين مورد از سوي ژاندارمري وقت به ايشان تذكر داده بودند كه در كلاس درس دانش آموزان را عليه رژيم تحريك مي‌كني ولي ايشان گوش به اين حرف‌ها نداشت در كنار مسائل درسي در آگاه كردن نسل جوان فعاليت زيادي مي‌كرد.»
شهيد رهبري علاوه بر تدريس دروس مدرسه (حرفه و فن، ادبيات فارسي) در آموزش قرآن و احكام به دانش آموزان بسيار فعال بود. روزهاي پنجشنبه آن ها را به منزل دعوت مي‌كرد و ضمن آموزش قرآن بنا به خواست دانش آموزان كه غذايشان را به همراه مي‌آوردند شام را با هم صرف مي‌كردند.
روزهاي جمعه نيز برنامه گردش دسته جمعي ترتيب مي‌داد و به اتفاق آن ها به باغ‌هاي اطراف شهر مي‌رفتند. علاقه محصل‌ها به او چنان بود كه بيشتر به معلم مشاور و مربي عقيدتي شباهت داشت تا معلم حرفه و فن.
ايشان همچنين در سال‌هاي 57 و 58 در مدارس كوروش كبير، مدرسه راهنمايي خسرو آباد و مدرسه راهنمايي نو بنياد گروس مشغول به تعليم بود. او علاوه بر تدريس، به عنوان مربي پرورشي هم از تاريخ 2/7/57 در مدرسه راهنمايي مصطفي خميني و فرجام آن در تاريخ 22/8/57 در مدرسه راهنمايي مهندس بازرگان بوده است. تا اينكه در اول آذر ماه پنجاه و هفت به استخدام رسمي آموزش و پرورش بيجار در آمد و يك سال ديگر نيز در منطقه ماند.
منبع: اسناد معاونت پژوهشی و فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان
