من در مقصد اول منتظر شما می مانم

به گزارش نوید شاهد زنجان، شهید غلامحسین طارمی  چهاردهم تیر ۱۳۵۸‏، در شهرستان خرمدره به دنیا آمد. پدرش اکبر و مادرش طاوس نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز نیروی انتظامی خدمت می کرد. نوزدهم مرداد ۱۳۷۸‏، در محور سقز – بسطام دچار سانحه رانندگی شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای شناط واقع است.

نامه‌ محبت آمیز شهید غلامحسین طارمی

بسمه تعالی

با عرض سلام خدمت خانوادة گرامیم که همیشه در کنار هم خوب و خوش و سلامت باشید. إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ .من می روم. من رفتنم آرزوست، گر بمانم، ماندن من لطف اوست. امّا چه کنم که دگرباره همگان خواهند رفت و من نیز هم می روم.

می روم سوی خدا سوی کسی که هست و نیست ما از اوست.

پدر و مادر عزیزم هیچ ناراحت من نباشید که من راه درست می روم بلکه من پیش خدا می رم این سفری است که شما هم دیر یا زود به این سفر خواهید آمد و من در مقصد اوّل منتظر می مانم که شما بیایید تا روی گل شما را زیارت کنم من می روم ولی با هزاران حسرت و آرزو مادر جان حسرت به دلم ماند و آرزو به سر ماند.

مادر جان گریه به خاطر من نکن بلکه به خاطر مرگ من بخند و شاد باش که چون ماندن من بیش از این ثمر نداشت همچو گلی که مدتی بو داشته باشد و بعد از مدتی بوی آن رفته باشد مادر جان من هزاران آرزو با تو داشتم که چه کارها برایم بکنی و آرزوهایم را برآورده کنی و پدر جان تو هم درآن کارها مادرم را یاری کنی مادر جان تو بودی یاور من تو بودی پدر سرور من خیلی دوست داشتم که در این دنیای فانی با شما بیشتر هم زندگی را بچشم ولی افسوس

دلا این عالم فانی به یک ارزن نمی‌ارزد

به دنیا آمدن، بر زحمت رفتن نمی‌ارزد

مادر یادت هست که چگونه دست محبت می کشیدی بر سرم یادت هست آن شب دادی شیرة جان بر من؟ مادرم یادت هست تنها کسی که صدا می کردم مادر تو را صدا می کردم؟ یادت هست که هنگام بیماریم تنها کسی که شبها در کنارم بیدار بود چه کسی بود؟ آری مادرجان تو بودی هیچ وقت این محبتهای تو از یادم نخواهد رفت تا به قیامت پدر جان تو را نیز به اندازه مادر و مادر را نیز اندازة تو دوست دارم