هر چه می توانید در راه خدا انفاق کنید

به گزارش نوید شاهد زنجان، شهید کلام اله حمدی یکم خرداد ۱۳۵۰، در روستای بادامستان از توابع شهرستان طارم به دنیا آمد. پدرش جواد و مادرش صباح گل نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی پرداخت. طلبه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. چهارم اسفند ۱۳۶۵‏، با سمت آرپی جی زن در شلمچه بر اثر اصابت گلوله به چشم و پا، شهید شد. پیکر او را در مزار بالای شهرستان زنجان به خاک سپردند.

وصیتنامه شهید کلام اله حمدی

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام به محضر مبارک آقا امام زمان تنها منجی عالم بشریت و معشوق محجوب در پرده غیبت و نایب بر حقش حضرت امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی موسای زمان و بت شکن دوران که با توفیقات خداوندی ما را از ورطه جهل و نادانی و ظلمت به حریم علم و دانایی و نور هدایت فرمودند و موجب پایداری و اجرای احکام الهی اسلام عزیز شدند.

با سلام به شهدای اسلام از بدر کبری تا انقلاب جهانی و عدالت گستر امام زمان مهدی موعود(عج) و مجروحین و معلولین انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و رزمندگان دلیر و شجاع اسلام که زاهدان شب و شیران بیشه نبرد روز هستند.

با سلام به مردم دلاور و مسلمان ایران که به حق اولیاء الله در روی زمین هستند و بزرگترین حماسه قرن یعنی ایجاد حکومتی با سیستم نه شرقی نه غربی، جمهوری اسلامی را در این قرن بیستم تمدن که در واقع قرن جهالت و ضلالت بشر است به ثمر رساندند و بنابر آیه شریفه «کل نفس ذائقه الموت» یعنی هر نفسی و هر شخصی طعم و شربت مرگ را خواهد چشید و بنا به حدیث نبوی –صلی الله -علیه السلام- و آله- « من مات بلا وصیه کم مات بالجاهیله» یعنی هر کس بدون وصیت بمیرد چنان است که به جاهلیت مرده است توفیق الهی شامل این بنده سراپا تقصیر کلام الله حمدی شد و بر مقام وصیت برآمدم.

در حال تعقل و گواهی و شهادت می دهم به وحدانیت خداوند متعال و نبوت یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر خداوند کریم و امامت و ولایت 12 امام و ولی عادل و جانشینان پیامبر اکرم –صلی الله علیه و آله- و وصیت می کنم بر پدر و مادرم و هر آن «کس که پیام و وصیت من به او می رسد بر عمل نمودن به مضامین این وصیت نامه ابتدا همه را و مخصوصا نفس خودم را دعوت می کنم به تقوای الهی با اینکه این صفت الهی را در خویش سراغ ندارم و در همین ابتدا می گویم که هر آنچه من در اینجا می نویسم نه به آن معنی است که خودم دارای این صفات می باشم و تنها به این امید که برادران مسلمان و ایمانیم به این وصایا که برگرفته از احکام خداوند است عمل نمایند و تبلیغی باشد در راه اسلام عزیز که از اولین روز ظهورش مورد ظلم مواقع شده توسط ستمکاران و ظالمان هر عصر و زمانه عده ای با چهره مسلمانی به جان او افتاده اند و عده ای دیگر منافقانه بر چهره او سیلی و زخم التیام نیافتنی زده اند و عده ای هم آشکارا در مقابل او ایستاده اند که این گروه اخیر اند.

وصیت می کنم برادران مسلمانم را به اینکه در اجرای فرامین الهی کوشا باشند مخصوصا در به جای آوردن عبادات چه فردی و چه اجتماعی از قبیل نماز و روزه و حج و زکوه و مخصوصا جهاد در راه خدا زیرا که این از افضل عبادات است.

حضرت علی(ع) در این مورد می فرمایند: ان الجهاد باب من ابواب الجنه لخاصه اولیائه و امام عزیزمان نیز می فرمایند: «امروز جنگ اهمیتش از فروع دین برای ما بیشتر است» و کلیه برادران سعی نمایند جبهه ها را خالی نگذارند که اگر جبهه ها خالی بماند از اسلام و انقلاب اسلامی مان که با خون هزاران هزار شهید و مجروح و معلول از ابتدای اسلام تا به امروز به دست ما رسیده و همان حکومتی است که پیامبران الهی و ائمه اطهار علیهم السلام به دنبال تشکیل آن بوده اند نیز خبری نخواهد بود.

اگر صدمه ای به این انقلاب وارد شود همه ما در مقابل خداوند مسئولیم و خدا می داند که اسلام چقدر در بین مردم جهان سرافکنده خواهد شد و دیگر، قرن ها نخواهد توانست در بین مردم مطرح باشد که ان شاءالله هیچ موقعی اینطور نشود و نخواهد شد زیرا اسلام از طرف خداوند عالم است و همیشه خداوند متعال حافظ و نگهبان آن می باشد چنانکه درباره قرآن کریم می فرماید: انا نزلنا الذکر و انا له لحافظون یعنی ما خود قرآن را نازل کرده ایم و خود هم حافظ و نگهبان آن می باشیم.

و ان شاء الله اسلام تا جهان است و وجود دارد سربلند و سرافراز خواهد بود زیرا خون شهدا حافظ آن است و درخت اسلام را آبیاری می کند و همچنین از امت شهید پرور خواستارم که امام امت را هیچ وقت تنها مگذارید همانطور که اهل کوفه با امام حسین (علیه السلام) این عمل ذلت آور را انجام دادند. در شعارهای مردممان نیز می شنویم که می گویند: ما اهل کوفه نیستیم، امام تنها بماند .زیرا امام دم از اسلام می زند و از حقوق مظلومان و مستضعفان جهان دفاع می کند و بر ستمکاران و جباران زمانه می تازد.

اگر خدای نکرده امام را تنها بگذارید به خداوند قسم که در مقابل خداوند مسئولید و مسئولیم و خداوند این عمل را بر ما نخواهد بخشید زیرا امام شخصی است که بعد از چهارده قرن از مظلومیت اسلام، اسلام را زنده کرده و می خواهند احکام اسلام را اجرا نموده و به تمام جهان مستضعف امروزی صادر نمایند و امام شخصیتی است که دنیا تا کنون رهبری را چون او به چشم خود ندیده و به حق نمونه بارز آیه «فضل الله المجاهدین علی القائدین اجرا عظیما» هستند و پیام دیگرم اینکه در تمام اعمالتان خداوند را مد نظر داشته باشید و بدانید که خداوند ناظر بر اعمال ما است همانطور که امام عزیز می فرمایند «دنیا محضر خداوند است در محضر خداوند گناه نکنید».

سعی نمایید که در تمام اعمالتان اخلاص را وارد و داخل در آن کار نمائید که اگر به چیزی رنگ اخلاص بخورد اگر چه در ظاهر کوچک باشد ولی ارزش آن در پیش خداوند بیشتر و بیشتر از آن است که ما می پنداریم و به مال دنیا دل بستگی نداشته باشید و هر چه می توانید در راه خدا انفاق نمائید و صدقه بدهید که آنچه برای شما از مال دنیا می ماند همان صدقات و خیرات می باشد زیرا که خداوند عالم می فرماید: و ما عندکم ینفذ و ما عند الله باق یعنی هر آنچه که در نزد شماست فنا شدنی و عارض است و هر آنچه در نزد خداوند است باقی می ماند.

باری همیشه پشتیبان و گوش به فرمان امام عزیزمان باشید و هیچوقت صحنه را خالی نگذارید از بمباران هوایی و ترور شخصیت ها و شهید شدن عده ای مردم کوچه و بازار در جبهه های نبرد حق علیه باطل که در مصاف با خصم زبون و در راه اعتلای کلمه حق و حقیقت به پا خاسته و به معبود می پیوندند واهمه نداشته باشید و به پیش تازید که خداوند یاز و پشتیبان شماست و همیشه او را به یاد داشته باشید که الا بذکر الله تطمئن القلوب یعنی هان که دلها به یاد خدا آرام گیرد.

و حالا پیامی دارم به پدر پیرم، همان را می گویم که مرا در راه اسلام پرورش داده و هدایت نمود. پدرم در مرگ من و در شهادت سرخ من گریه مکن و صبور و بردبار به رضای خداوند راضی باش که هر آنچه به صلاح بنده است خدا همان را می کند.

و همچنین پیامی دارم به مادرم همان که مرا شیر داد و تقدیم اسلام عزیز نموده است مادرم بدان که دنیا فانی است و همه طعم مرگ را خواهیم چشید، چه دیر و چه زود ولی مسلم است که همه باید این شربت مرگ را بنوشند.

و در شهادت من بر سر مزن و برایم فقط طلب مغفرت از خداوند بکن و به رضای او راضی باش و بر علی اکبر حسین (علیه السلام) گریه کن و به غربت حسین (علیه السلام) بگری. ان شاء الله اگر بنده به کربلای حسین نرسیدم و شما را خداوند میهمان آن روضه مبارک کرد برایم طلب مغفرت بکنید.

من خیلی گنهکارم و ازخواهرانم نیز می خواهم که در شهادت من هرگز بر روی خویش نزنند و بردبار و صبور با حجاب اسلامی و انقلابی خویش از خون به زمین ریخته من پاسداری کنند .

فقط باز هم از شما می خواهم که برایم بسیار طلب مغفرت کنید و قرآن بخوانید و پیامی دارم به استادان گرامیم و دوستان طلبه ام که اولا مرا حلال کنند که بسیار به آنها اذیت نموده ام و بعد راه مرا ادامه دهند.

روحانیون و طلاب بدانند که جبهه رفتن نیز قسمتی از درس است و همانطور که در مدارس دروس مختلف تدریس می شود و به هم مرتبط هستند درس در حوزه و جبهه رفتن هم دو درسی هستند که کاملا به همدیگر مرتبطند مثل قرآن و عترت که اگر به یکی از آنها بچسبیم و از دیگر دست بکشیم گمراه خواهیم شد.

هم باید درسشان را بخوانند و هم در مواقع ضروری نه در مواقع فراغت به جبهه ها بروند. زیرا انسان اخلاق را واخلاص را و عبادت خداوند را در جبهه مفهومش را می فهمد و بس و هیچوقت جبهه ها را خالی نگذارند که این عمل گناهی است که بر ما بخشیده نیست و از همه دوستانم و فامیلان و استادان گرامی ام خواستارم که مرا حلال کنند و برایم طلب مغفرت نمایند و باز هم به پدر و مادرم سفارش می کنم که ما هر چه داریم از زندگی و مرگ و اسارت و مجروح شدن از حیات و ممات و حتی نفسی که می کشیم و قدمی که بر می داریم از خداوند است و بس پس وقتی که من شهید شدم برایم ناراحت نباشید و سعی کنید اسلحه من را بردارید و راهم را ادامه دهید و مواردی هم درباره مسائل دیگر است که در ورقه دیگری می آورم.

خداحافظ شما- دیدار ما در بهشت ان شاء الله