بمباران شیمیایی بیمارستان صحرایی فجیع ترین تهاجم زمان جنگ بود
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، بی شک تداعی خاطرات شهیدان، آزادگان و جانبازانی که جان خود، عمر خود و یا عضوی از پیکر خود را فدای آرمان های انقلاب شکوهمند اسلامی کردند ما را برای ادامه دادن راهشان مصمم تر خواهد کرد. در ادامه روایتی خواندنی از "زهره امینی" فرزند جانباز کرمانشاهی «سیاوش امینی» تقدیم مخاطبان ارجمند می گردد.
پدرم در زمان حمله ی خون آشامان بعثی در شهریور سال 1359 افسر جوانی بود و سوگند خود را خوب به یاد داشت که باید در هر شرایطی از استقلال و تمامیت ارضی سرزمینش دفاع کند. در مأموریت هایی که ارتش به او می داد موفق بود.
در 31 فروردین 1359 به پدرم مأموریت داده می شود که برای تأمین امنیت جاده های اطراف سنندج به آن منطقه اعزام شود. درآن جا، یگان مورد حمله ی گروه های ضد انقلاب قرار می گیرد.
تعداد زیادی از همرزمانش به شهادت می رسند و تعدادی دیگر که اکثرا" مجروح بودند به اسارت در می آیند. که بعد از مدتی شکنجه و آزار و اذیت، آزاد می شوند.
تا اینکه پدرم در دهم دی ماه 1365 در پی مأموریتی که با یگانش به منطقه ی سومار می روند، پس از اینکه در منطقه مستقر می شوند، توسط هواپیماهای رژیم بعث بمباران شیمیایی می شوند و پدرم در این بمباران شیمیایی مصدوم می شود مصدومین را سریع به بیمارستان صحرایی منتقل می کنند ولی خود بیمارستان نیز مورد اصابت بمب های شیمیایی قرار می گیرد به ناچار مصدومین را برای رفع مواد شیمیایی در آب رودخانه منطقه شست و شو می دهند و سپس به بیمارستان کرمانشاه انتقال می دهند و این موضوع فجیع ترین تهاجم دشمن به مردم ایران بود.
انتهای پیام/
