کرونا مرا از اینکه پرستار هستم پشیمان نمی‌کند/ خط مقدم جبهه به خط مقدم مبارزه با کرونا منتقل شده است
به گزارش نوید شاهد زنجان، ناهید اسدی مدیر خدمات پرستاری بیمارستان الغدیر ابهر فرزند شهید حمزه علی اسدی است. شهید بزرگوار دوازدهم فروردین ۱۳۴۱، در شهرستان قزوین به دنیا آمد. پدرش صفرعلی، کارگر بود و مادرش خدیجه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سال ۱۳۵۸ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سی ام بهمن ۱۳۶۰، در دیواندره توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای فاطمیه روستای شناط تابعه شهرستان ابهر واقع است. ناهید اسدی در زمان شهادت پدر به تازگی متولد شده بود اما اکنون می‌گوید؛ با روایت‌هایی که از اطرافیانم درباره پدرم می‌شنویم به او افتخار می‌کنم و حس قدردانی در من قوی‌تر می‌شود. او از سال 1383 به صورت جدی به عنوان پرستار وارد بیمارستان می‌شود و در قسمت‌های مختلفی به عنوان پرستار خدمت می‌کند.
آنچه می‌خوانید حاصل گفتگوی خبرنگار نوید شاهد زنجان با این پرستار تلاشگر است که اکنون در خط مقدم مقابله با کرونا با امید به خدا و آمدن روزهای بهتر فعالیت دارد؛
نوید شاهد زنجان: این روزها برای همه ما دشواری‌هایی دارد اما برای شما این دشواری به شکل دیگری است آیا از اینکه انتخابتان پرستاری بوده پشیمان شده‌اید؟
ناهید اسدی: آن زمان که قرار بود رشته‌ای را در دانشگاه انتخاب کنم تنها خواسته‌ام حضور در کادر درمان بیمارستان بود و هنوز نمی‌دانستم پرستاری چیست و قرار است چه کاری به عنوان پرستار انجام دهم. اما امروز با همه روزهای تلخ و شیرینی که در بیمارستان گذرانده‌ام خیلی خوشحالم که پرستاری در مسیر زندگی‌ام قرار گرفت چرا که با علاقه در کارم فعالیت می‌کنم.
نوید شاهد زنجان: به عنوان یک پرستار با چه دشواری‌هایی مواجه هستید؟
ناهید اسدی: برای یک پرستار ممکن است چنان خستگی ایجاد شود که حتی پس از خواب هم استراحتی برای او حاصل نمی‌شود. او همیشه ذهن درگیری دارد بیمارانی که به آنها رسیدگی می‌کند، نیازهای بیمارستان و دغدغه‌های درمان او را رها نمی‌کنند. فرزندی دارم که کلاس اول ابتدایی است باورتان می‌شود که تاکنون حتی یک بار نتوانسته‌ام به او املاء بگویم. آنقدر برای خانواده‌مان کم وقت می‌گذاریم که همین موضوع گاهی موجب تردید در ادامه کارمان می‌شود.
نوید شاهد: این تردید‌ها شما را به اتمام کار پرستاری تشویق نمی‌کند؟
ناهید اسدی: نه. چون وقتی بیشتر فکرش را می‌کنم می‌بینیم تا این اندازه ایثار ارزشش را دارد. اگر دیروز شهدا برای مردم از جان خود گذشته‌اند من هم امروز همچون پدرم در قبال مردم مسئولیت دارم و حال خوب آنها بهترین مرحم برای همه مشکلات من خواهد بود. با این حال باید بگویم که من مدیون تک تک اعضای خانواده‌ام هستم.
نوید شاهد: چند سال پرستار بوده‌اید؟
ناهید اسدی: 16 سال
نوید شاهد: دشواری‌های فضای بیمارستانی برایتان چطور می‌گذرند؟
ناهید اسدی: هر زمان که مریضی بهبود می‌یابد و یا حتی یک نفر دعای خیری در حقمان می‌کند دلمان قرص می‌شود که کارمان را ادامه دهیم. احساس آرامشی که در دعای یک مریض بهبود یافته یا دعای فردی که عزیز او بهبود یافته است را در هیچ کجا نمی‌توان به عنوان یک نعمت داشت و آن را تجربه کرد.
نوید شاهد: زمانی که ویروس کرونا آمد در چه حالی بودید؟
ناهید اسدی: آمدن ویروس کرونا و شیوع آن درست مقارن شد با مدیریت خدمات پرستاری من در بیمارستان که به تازگی این سمت را تحویل گرفته بودم. از طرفی انتظارات پرسنل، از طرفی دیگر شرایط بحرانی، نگرانی برای تامین برخی موارد مورد نیاز و فضای جدید کاری برایم یک شرایط بحرانی تلقی می‌شد. اما به لطف خداوند و همراهی خانواده‌ام به خوبی پشت سرگذاشته و اکنون قدری بهتر پیش می‌روم.
نوید شاهد: پرستاران قبل از کرونا با پرستاران بعد از کرونا چه تفاوتی کردند؟
ناهید اسدی: پرستاران قبل از کرونا همچون مردم عادی شغلی داشتند و تا حدی هم راحت با شرایط کنار می‌آمدند اما پرستاران بعد از کرونا دیگر مثل سابق نبودند و آنطور هم نمی‌شد ادامه دهند. بارها برایم پیش آمد که در بخش‌ها برای بازدید می‌رفتم و چشمان پر از اشکشان را می‌دیدم که چگونه گاهی خود را به جای مریض‌های کرونایی می‌دیدند و واقعا هم تقصیری نداشتند، ممکن بود درگیر این بیماری شوند و بدن آنها مراحل درمانی را همراهی نکند. اما با این حال بیشتر پرستاران در این شرایط با تمام قوا ماندند و من افتخار می‌کنم که از این قشر هستم چون این انسان‌ها نشان دادند چگونه در شرایط بحرانی پای حفظ جان مردم خود می‌مانند حتی به قیمت ندیدن و دورماندن از عزیزان خودشان.
نوید شاهد: چطور می‌شود یک پرستار با چشمان خود شرایط بحرانی را ببیند اما بازهم با علاقه کار خود را ادامه دهد؟
ناهید اسدی: در این فضای فعلی یک رشد معنوی برای همه ما اتفاق افتاد. در اوایل شیوع این ویروس وقتی مجبور بودیم مریضی را به دستگاه وصل کنیم، حال همه کادر بهم می‌ریخت و همه نگران بودیم و چه بسا کسانی در انتظار بیمار بودند که بیمارشان تنها کس زندگی‌شان بود. به همین سبب اطلاع دادن حال وخیم بیمار یا مرگش تمام نیرویمان را از ما می‌گرفت. روزهایی هم بود که به خاطر بهبودی یک بیمار، همه کادر خوشحال بودند انگار جشن بزرگی برپا بود. شرایط فعلی اصلا شوخی بردار نیست چه بسا دیده‌ایم که خانواد بیماران، حتی بعد از بهبودی اصرار می‌کنند بیمار را در بیمارستان برای چند روز نگهداری کنیم تا اعضای خانواده درگیر این بیماری نشوند. در چنین شرایطی کادر درمان هر روزشان را می‌گذرانند و شکایتی ندارند. با توجه به اینکه بیمار نمی‌تواند همراهی داشته باشند، جزئی‌ترین کارهایش را پرستاران انجام می‌دهند. مردم مهربان ما همه فداکاری‌های پرسنل درمان را می‌بینند و بارها به روش‌های مختلف از آنها تقدیر کرده‌اند.
نوید شاهد: تا شب یلدا چندان زمانی نمانده است توصیه شما به مردم چیست؟
ناهید اسدی: نه به خاطر کادر درمان بلکه به احترام خانواده خود و جلوگیری از سیاه پوش شدن خانواده‌ای، دور‌همی‌های فامیلی را کنار بگذارند و به جبران روزهایی که در کنار اعضای خانواده اصلی خود نبودند، صرفا در کنار خانواده خود جشن‌ها و مناسبت‌ها را خوش بگذرانند تا شرایط عادی شود. بارها دیده‌ایم که در دوره محدودیت‌ها میزان بستری‌ها و بیماران، کاهش واضحی داشته و بعد از اتمام محدودیت‌ها، شرایط بحرانی باز می‌گردد و ما باید به دنبال جذب نیروها و ساماندهی آشفتگی‌ها در پیک جدید باشیم.
نوید شاهد: سخنتان با مردمی که کرونا آنها را به سمت افسردگی برده چیست؟
ناهید اسدی: در تاریخ بارها دیده‌ایم که هر زمان مردم پای کار آمده‌اند گره‌ها باز شده‌اند اکنون نیز مردم باید جهادگرانه برای جلوگیری از شیوع بیماری کرونا تلاش کنند. قطعا این روزهای سخت می‌گذرند و خداوند ما انسان‌ها را تنها نمی‌گذارد پس با انجام کارهایی که شاید مدت‌ها به تعویق می‌افتاد و امکان انجام آن در خانه وجود دارد خانواده را با نشاط نگهداریم و روحیه مثبت را به همدیگر تزریق کنیم.
مصاحبه از: صغرا بنابی فرد
