شهیدی که بيشتر اهل عمل بود تا نصيحت
به گزارش نوید شاهد از زنجان، شهید سهراب اسماعیلی بیستم خرداد۱۳۴۰ ، درروستای قارخوتلو از توابع شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش مختار و مادرش طیبه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درسی خواند و دیپلم گرفت. سال۱۳۵۸ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت.
یکم آذر ۱۳۶۲، با سمت فرمانده گردان علی ابن ابیطالب در پنجوین عراق بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به شهادت رسید.مدفن او در مزار پایین شهرستان زادگاهش قرار دارد. برادرش قنبر نیز به شهادت رسیده است.
سهراب فردى خوشرو و مهربان بود، به صله ارحام اهميت فراوان مى داد
و به ديدار پدر و مادر و خواهر و برادرانش كه در روستا بودند مى رفت. و در اين ميان
فرقى قائل نمى شد. سهراب در طول زندگى مشترك سه سالهاش در امور خانه و بيرون از خانه
ياور همسر خود بود و به يگانه دختر خود "زهرا "علاقه اى وافر داشت.
حق همسایه
همواره همسرش را سفارش به حفظ رابطه با همسايه ها مى كرد و مى گفت: "در قيامت بعد از نماز از حق همسايه دارى از انسان سؤال مى شود."
دوستانش مى گويند: "او بيشتر اهل عمل بود تا نصيحت و سعى مى كرد با رفتارش ديگران را راهنمايى كند، كم حرف بود و متين و همواره ديگران را به اين امر ترغيب مى كرد.
هر دوشنبه و پنج شنبه روزه مى گرفت و با قرآن مأنوس بود و در ماه رمضان كلاس قرآن برپا مى كرد و در سپاه به عنوان قارى برگزيده انتخاب شد.
حفظ بیت المال
به حفظ بيت المال اهميت زيادى مى داد؛ صندوقى در محل كار گذاشته بود تا هر كس از تلفن اداره استفاده مى كند پول آن را در صندوق بيندازد؛ با اين حال باز در ترديد بود كه نكند نفس عمل اشتباه باشد.
زمانى كه به فرماندهى منصوب شد در كارهاى جمعى سبقت مى گرفت و حتى در نگهبانى كمك مى كرد؛ پيش آمده بود كه ساعتها وقت نگهبانى تمام شده ولى چون فرد بعدى در خواب بود او را بيدار نكرده و خود به جايش نگهبانى داده بود. همرزمانش مى ديدند كه شب ها از چادر خارج شده و مشغول نماز شب مى شود و براى آنكه شناخته نشود پتويى بر دوش خود مى انداخت.
حال خوب نمازهای شبانه
همسرش در اين خصوص مى گويد: شبى از خواب بيدار شدم و ديدم او در رختخواب نيست وقتى جويا شدم ديدم در اتاق ديگرى در حالى كه فرش آن را جمع كرده مشغول نمازشب و دعا است."
منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان
