هيچ مقامي برتر از مقام شهادت نيست
به گزارش نوید شاهد از زنجان، شهید وجیه‌اله آقاجانلو یکم دی ۱۳۴۴ ، در شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش علی، کارگر کارخانه بود و مادرش اقدس نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. جوشکار بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و یکم اسفند ۱۳۶۲، در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مدفن وی در مزار پایین زادگاهش واقع است.
ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا” بل احياّ عند ربهم يرزقون‌ّ
با درود فراوان به رهبر كبير انقلاب اسلامي ايران، امام خميني مدّظ‌له و با سلام به شهيدان راه حق و حقيقت از صدر اسلام تاكنون و شهداي انقلاب اسلامي ايران كه حسين وار و مظ‌لومانه به نداي ((هل من ناصر ينصرنيّ) حسيني لبيك گفته و به لقاّ الله پيوستند، شهادت افضل ترين، نعمتهاست كه نصيب بندگان پاك خداوند تبارك و تعالي مي شود و هيچ مقامي برتر از مقام شهادت نيست، آنان كه شهيد مي شوند، بازگشتشان به سوي خداست، و به زندگي جاويد يقين دارند و مي دانند كه ايثار و فداكاري آنان در اين جهان هرگز ضايع نمي شود و در جهان آخرت بدون پاداش نيست واضح است، قرب به خدا، از هر آنچه در اين دنياست به مراتب باارزشتر است.
«ما عندالله خير وابقيّ« در روايت آمده است: ((لاراحت للموّمن الاعندلقاّ الله»، براي اهل ايمان آسايش و راحتي نيست، جز در ملاقات با پروردگار.
پس اين را بدانيم كه شهادت بالاترين، مقامهاست كه نصيب افراد پاك و صالح و خداجو مي شود، بايد بگويم كه به هر كسي شهادت نصيب نمي شود و افراد مثل من كه غرق در گناه و معصيت هستند، بايد، بيشتر سعي و تلاش در راه خدا بكنند و بايد بيشتر خود را به پروردگار جهان نزديك بكنند تا بتوانند به اين فيض عظ‌يم شهادت نائل آيند.
خداوندا! بنده خيلي از رفقاّ، دور افتاده ام و احساس رنج و ناراحتي مي كنم، اميدوارم من گناهكار را ببخشي و اين
فيض عظ‌يم را به بنده، اگر لياقت داشتم، نصيب بفرمايي.
اي پدر و مادر بزگوارم! در ابتداّ به حضورتان سلام عرض مي كنم و سپس از شما كه چندين سال زحمت مرا كشيده ايد و بنده را به اين سنّ و سال رسانده ايد و بعد به سوي خداوند، روانه ام ساخته ايد، بي نهايت خوشحالم و اميدوارم، كه فرزند گناهكارتان را حلال كنيد.
اي مادرم! همچو مادران شهيد، به خصوص مادر شهيد، حبيب الله آقاجانلو، صبور و شكيبا باش و اگر خبر شهادت مرا شنيدي، سر بر سجده بگذار و از خداوند شكر گذاري بكن، كه توانسته اي فرزند ناقابلت را در راه خدا قرباني بدهي و اصلاّ ناراحت نشو و زياد گريه و زاري نكن و سعي كن با صبوري خود، دشمنان اسلام را ماّيوس و نا اميد سازي و ياران امام را خوشحال بگرداني.
شبهاي جمعه به مزار شهداّ برو، وقتي كه بر سر مزار من آمدي، سعي كن، كه چنان رفتاري داشته باشي كه اصلاّ مردم فكر نكنند كه تو مادر شهيد هستي.
امّا تو اي پدر بزرگوارم! لازم نيست كه شما را به صبر و شكيبايي توصيه بكنم، مي دانم، كه خود بهتر مي داني.
وقتي كه شنيدي، پسرت شهيد شده است از خداوند، سپاسگذاري بكن و هيچ ناراحت مشو. اگر خداوند بخواهد و لياقت داشته باشم به پيش تمامي شهداّ مي روم. و سلام همگي را به تمام شهداّ خواهم رسانيد.
امّا برادران عزيزم! آقاي حبيب الله و آقاي صفر، اميدوارم، كه وقتي شهيد شدم، راهم را ادامه بدهيد و از دعا كردن به جان امام هرگز غفلت نكنيد. و هرگز ناراحتي و نااميدي به دل خود راه ندهيد و از آنجايي كه بنده، چند سال قبل از خواندن نماز غفلت نموده بودم، از شما مي خواهم كه دو ماه، برايم نماز بخوانيد.
والسلام
وجيهه الله آقاجانلو
منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان
