منطق شهيد، دميدن روح به اندام مرده ارزشهاي انسان است

سلام عليكم:

برادران من چند كلمه، چيزهايي در اينجا نوشته ام، اگر نيمه كاره مانده باشد به بزرگي خودتان ببخشيد، چون هر كسي بايد براي خودش وصيتنامه داشته باشد.

شهيد و شهادت:

شهادت كمال انسان است، شهدا ذخاير عالم بقا هستند، شهدا از همه افضل هستند، ملت كه شهادت دارد اسارت ندارد. شهيد نظر مي كند به وجه الله. شما بهترين جوانان اين ملتيد كه شهادت را پذيرا شديد، آنان كه شهادت را سعادت مي دانند پيروزند. منطق شهيد، دميدن روح به اندام مرده ارزشهاي انسان است. شهادت اوج انسان به سوي معبودش مي باشد. شهادت يعني بازگشت انسان به طرف عالم ابدي.

برادران گرامي! اگر انساني شهيد مي شود، شهيد شدن او در مقابل خداوند منّان امتحان دادن است. برادران, خداي تعالي، بندگان خودش را امتحان مي كند، اگر انسان شهيد شود از امتحان خداي متعال خوب در آمده است.

برادران گرامي! آگاه باشيد و آماده سازيد، خودتان را براي امتحان خداوند. تمام هستي خود را آماده كنيد. ان شا الله.

قال رسول الله صلي الله عليه و آله: هيچ قطره اي نزد خداي تعالي محبوب تراز قطره خوني كه در راه او ريخته شود نمي باشد.

بالاتر از هر خوبي، خوبي ديگري است تا وقتيكه شخص در راه خدا كشته شود، پس وقتي در راه خدا شهيد شد، هيچ خوبي بهتر از آن نيست. قال رسول الله صلي الله عليه و آله

قال علي عليه السلام :گرامي ترين مرگ كشته شدن است، زيرا كه باعث بقاي نام نيك در دنيا و ثواب در آخرت است .

برادران عزيز! امام اول ما، اميرالمومنين(عليه السلام) مي فرمايد: كه براي من هزار ضربت شمشير آسان تر است از جان دادن به بستري كه در غيرطاعت خدا باشد.

پس برادران گرامي! خودمان فكر كنيم كه چرا اميرالمومنين علي(عليه السلام) اين را گفته است، آيا براي خودش گفته يا براي من و تو.

برادران عزيز! هيچ موقع به[ظاهر] بيرون انسان نگاه نكنيد، بلكه به باطن انسان بنگريد، ممكن است كه انساني در پيش تو يا من بي لياقت، بي ارزش باشد، اما در پيش خدا بهترين انسان باشد. پس برادران!براي اين بوده است كه در اينجا با دست ناقابل خودم نوشتم، كه براي اين حقير دعا كنيد، چون انسان خودش را خيلي خوب مي شناسد. برادران! اين هم ممكن است كه انسان مثل من در پيش دوستهايش به نماز, واجبات خدا خيلي وابسته باشد، اما در باطن او هيچ از ياد خدا چيزي نباشد.

برادران! هميشه سعي داشته باشيد كه ا نسان را خوب بشناسيد، چون اين دوست انسان است كه انسان را از راه گمراه،نجات و يا گمراه مي كند. اين دوست مي باشد كه انسان را به طرف خدا مي كشد و يا از انجام واجبات خدا باز مي دارد.

برادران عزيز! نكند روزي فرا رسد كه من و تو به خيال خودمان شهيد شويم، اما وقتي كه روز موعود فرا رسيد، ندا برسد كه: اي بنده گناهكار، تو براي چه شهيد شدي؟! صدا بزنيم: بخاطر تو(خدا). آنجا كه ماها به خود مي آييم و مي شنويم كه:نه تو شهيد نيستي. آنجاست كه سر ما به سنگ مي خورد و بيدار مي شويم كه:واي بر ما كه نفس بر من پيروز شده است. ما به خاطر چند چيز بي ارزشي سر خودمان كلاه گذاشته ايم.

برادران عزيز! چرا ما گناه مي كنيم؟! آيا اين همه كارهاي بد را انجام مي دهيم، ناراحت نمي شويم؟! برادران بزرگ من! آگاه باشيد كه همه شما عزيزان مي دانيد كه، اعمال من و تو روزهاي آخر هفته، يعني شب هاي جمعه به پيش امام زمان(عليه السلام) مي رود. مولاي مهدي(عج) به اعمال ماها نظر مي كند، وقتي كه به اعمال يا پرونده ي حقير مي رسند، ناراحت مي شوند كه چرا من گناه انجام مي دهم؟. ديگر مثال نمي زنم، وقتي كه مولاي ما، از ماها ناراحت مي شوند، خداوند تعالي هم از ماها ناراضي مي شود.

برادران عزيز، اگر شما عشق به شهادت داريد، برويد مطالعه كنيد، ببينيد كه شهادت چيست؟ انسان در راه چه كسي شهيد مي شود؟ و آيا اگر شهيد بشود، شهادت او در پيش خداوند تعالي قبول است يا نه؟ اگر قبول نيست، چرا قبول نيست؟ البته اينجا سوال مي كنيد كه آيا مگر انسان مي داند كه وقتي شهيد مي شود در پيش خدا قبول است يا نه؟

بله! حتما انسان مي داند كه اگر شهيد شود قبول است، يا نه؟ پس برادران! از يكديگر، پرسش كنيد كه آيا خدا از انسان چه چيزهارا مي گيرد و چه چيزها به انسان، يابنده خودش عطا مي فرمايد.

اگر انساني جان خودش را در راه خدا مي دهد، از خدا چه مي گيرد. پس برادران! كوشش كنيم كه خودمان را براي شهادت واقعي آماده سازيم؟ آيا شهادت در راه خدا هم فرقي دارد؟ بله ممكن است كه انسان شهيد بشود، در بين مردم هم نام شهيد، روي انسان بگذارند، اما خداي منان انسان را شهيد قبول نكند. برادران! گرامي من، حقير از شما عزيزان مي خواهم كه فقط خودمان را براي شهيد شدن واقعي آماده سازيم.

انتشار دهنده: صغری بنابی فرد