راه مرا از طریق کمک به فقيران و درماندگان ادامه بده
به گزارش نوید شاهد از زنجان، شهید عبدالرحیم محمدی هشتم آبان ۱۳۴۳ ، در روستای گلابر از توابع شهرستان ماهنشان به دنیا آمد. پدرش مسیب و مادرش رخشنده نام داشت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. نوزدهم آذرماه ۱۳۶۲، در سومار دچار سانحه رانندگی شد و به شهادت رسید. پیکرش را در گلزار شهدای روستای میانج شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.
در وصیتنامه شهید عبدالرحیم محمدی می خوانیم؛
وصيت‌نامه
(بسم الله الرحمن الرحيم))
خدمت پدر بزرگوارم: با تقديم عرض سلام، اميدوارم كه در تمام لحظات زندگى به ياد خدا باشى. بارى عرض مى نمايم، پدرجان!
هم اكنون من در جبهه سومار هستم و هيچ‌گونه ناراحتى در خود نمى بينم و با ياد خدا دل خود را آرامش مى دهم. به خود گفتم ديگر شايد سعادت نبود تا شما را ببينم. بهتر دانستم، چند كلمه را به عنوان وصيت نامه برايتان بنويسم.
پدرجان! در زندگى رنج فراوان به شما داده ام، ولى اميدوارم كه جانم را در راه شما نثار كنم كه راه شما همان راه خداست و اميدوارم هيچ وقت به من ناكام نگوييد، چون من نهايت كام را گرفتم كه بهترين نعمتهاست.
براى من، هيچ وقت گريه نكنيد، زيرا بردبارى و صبر شما بيشتر باعث شكست دشمن مى شود و درود بر تو كه چنان ابراهيم فرزند خويش را به فرمان خداى بزرگ به قربانگاه فرستادى. بدان و آگاه باش كه اسماعيلت هرگز از فرمان باريتعالى سر باز نمى‌زند.
پدرجان! به برادر و خواهرانم بگو: بعد از شهادتم، سياه نپوشيد و عزا نگيريد، چون دامادى من است. بعد از شنيدن خبر شهادتم خواهش مى كنم، اشك مريز و به عمويم و به پسر عموهايم و به تمام وابستگانم و آشنايانم و هم چنين به دوستانم و خواهرانم و به برادرم بگو: در سوگ من اشك نريزند، زيرا امام بزرگوارمان در سوگ فرزندش اشك نريخت، چون مى دانست رضاى خداوند در اين امر مى باشد.
پدرجان! راه مرا ادامه بده از راه كمك به فقيران و درماندگان و به خود ببال كه خدا يارى دهنده محتاجان است.
خدايا! خدايا! تا انقلاب مهدى، حتى كنار مهدى خمينى را نگهدار.
والسلام عليكم و رحمة‌الله و بركاته
عبدالرحيم محمدى
