شهادت ارثى است كه از اولياء به ما مى رسد

وصيت‌نامه

(بسمه تعالى))

غرض از تحرير اين نامه آن است، مبنى بر اينكه اينجانب، نامبرده بالا، متولد 1344، فرزند بخشعلى عباسى، ساكن روستاى اوزان، وصيت خود را به شرح ذيل اقرار مى دارم:

السلام عليك به سرور شهيدان امام حسين (ع)

1 ـ اولا من لياقت شهادت را در خود نمى بينم. اگر به خواست خداى تبارك و تعالى شهيد شدم، به پدر و مادر عزيزم بگوييد بر من گريه نكنند كه لذا شهادت افتخار من است و ثانيا: به تنها برادرم وصيت مى كنم كه بعد از من اسلحه مرا به دست گيرد.

اگر جنگ تحميلى هم تمام شد، باشد به خدمت قانونى جمهورى اسلامى ايران (خدمت مقدس سربازى خود انجام وظيفه نمايد.) دل به خداوند بزرگ بسپاريد كه جز او كسى را نداريد. كه من براى اين از كشته شدن هراس ندارم كه مسلمين صدر اسلام فرموده اند: اگر بكشيم و يا اگر كشته شويم، بهشت است و شهادت ارثى است كه از اولياء به ما مى رسد.

آنان بايد از خدا بترسند كه بعد از مرگ و فوت را فنا مى دانند، ولى ما بعد از مرگ را حيات بالاتر از اين حيات مى دانيم. چه ترسى داريم و همين طور كه فرموده اند: شهادت مردن نيست، شهيد زنده است و در پيشگاه خداوند خود روزى مى خورند و به نظر من آنانكه ايمان و عقيده دارند و اعتقاد به اين دارند، فداكارى در راه خداوند بزرگ پيروزى است و به شهادت رسيدن مقام ديگرى است، يك همچنين كسى هرگز شكست ندارد و خداوند بزرگ تبارك و تعالى در شاءن آنان كلمه بزرگ فرموده است:

((احياء عند ربهم يرزقون)) آل عمران 169

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

منبع: بنیاد شهید وامور ایثارگران استان زنجان