شب شهادتش ، به خوابم آمد و گفت: مادر جان! به مرخصی آمده‏ ام

به گزارش نوید شاهد از زنجان، آنچه می‌خوانید حاصل گفتگویی با مادر شهید سید صفی الدین صفوی است.

به دیدار مادر شهید سیدصفی­ الدین صفوی می‏ روم. بانوی بزرگوار با مهربانی برایم سخن می‏ گوید، با دیدن عکس­ های دو فرزند شهیدش یاد ام‏ البنین می‏ افتم، با تمام وجود صبر و متانت را در سخنانش احساس می‏ کنم، مادر شهیدان سیدصفی­ الدین و سیدابوالحسن صفوی می‏ گوید: شهید صفی‏ الدین تا کلاس ششم در سلطانیه درس خواند و دیپلمش را در تهران اخذ کرد و از همان دوران دانش‏ آموزی در زمینه‏ های مختلف فعالیت داشت. هر کاری که از دستش بر می‏ آمد برای کمک به دیگران انجام می­ داد. اوایل انقلاب در شهرهای بزرگی مثل مشهد در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد.

یادم هست یک روز آمد و گفت: «مادر من می‏ خواهم به مشهد بروم شما هم می‏ آیید»؟ من هم که بی‏ خبر، فکر کردم فقط برای زیارت می‏ رود، با دو فرزند کوچکترم با او همراه شده و به مشهد رفتیم. آنجا من دیگر صفی‏ الدین را نمی‏ دیدم صبح‏ ها می‏ رفت و نصف شب می‏ آمد.

یک روز که در حرم امام رضا(ع) بودم. دیدم انبوه جمعیت از یک طرف حیاط سقاخانه می‏ آیند و گریان به طرف دیگر می‏ دوند. پرسیدم:«چی شده»؟

صفی‏ الدین گفت: «نترس مادرگاز اشک آور زده­اند». گفتم: «یا امام رضا من دو تا بچه­ی کوچک با خودم آورده­ام، نکند برایشان اتفاقی بیفتد»! خیلی نگران و مضطرب بودم. مدتی بعد اوضاع آرام شد و به منزل برگشتیم.

بعد از ظهر همان روز صفی‏ الدین گفت: «با جوانان دیگر قرار گذاشته‏ اند شب بروند راهپیمایی.

گفتم: «صفی‏ الدین اینجا هم دست از کار نمی‏ کشی؟ فوراً دوست و همکار پیدا کردی»؟ من نگرانم، تو رو به خدا نرو. او آن شب بیرون نرفت، ولی تا خود صبح هم نخوابید و در فکر راهپیمایی­ های آن شب و دیگر بچه­ ها بود.

صبح که شد به او گفتم: «صفی‏ الدین جان دیشب اصلاً نخوابیدی و نگران بودی. ازامروز دیگر آزادی، برو به تظاهرات برس. من دیگر چیزی نمی‏ گویم فقط مراقب خودت باش. اگر گاز اشک آور زدند، چه»؟ دستش را به جیبش زد و گفت: «مادر جان این اسلحه‏ ی ماست».

چند نایلون خالی در جیبش بود....

صدای مادر لرزید، قطره اشکی برگونه­ اش نشست و چشم به عکس فرزندانش دوخت.

پرسیدم: مادر جان با شهید ارتباط معنوی دارید؟ او را در خواب می بینید؟

گفت: «بله صفی الدین شب شهادت خودش، به خوابم آمد» و گفت: «مادر جان به مرخصی آمده‏ ام. پس از آن هم صفی ‏الدین را زیاد در خواب می بینم برایش درد دل می‏ کنم و هر اتفاقی که افتاده باشد برایش تعریف می‏ کنم و او هم جوابم را می­ دهد.

فرزند شهید چه نام دارد و هنگام شهادت پدر چه سنی داشتند ؟ فرزند صفی الدین مهدی نام دارد و هنگام شهادت پدرش حدوداً چهار ماهه بود.

سؤال کردم: مادر، وقتی شهید به مرخصی می‏ آمد مشغول چه کاری می‏ شد؟ گفت: «ما زیاد او را در خانه نمی‏ دیدیم. مثلاً آن وقت‏ ها که گاز نبود و مردم از بخاری­ های نفتی استفاده می­ کردند. نفت هم کم بود».

می‏ گفت: «مادر بعضی‏ ها که زور و قدرت بیشتری دارند نفت کافی می‏ گیرند و مردم ضعیف‏ تر نفت گیرشان نمی‏ آید. بنابراین بعضی شب‏ ها در ساختمان شعبه­ ی نفت می‏ خوابید تا وقتی نفت می­ آید، در توزیع عادلانه ­ی آن کمک کنند».

وی ادامه داد: آن وقت‏ ها شهردار سلطانیه «آقای قنبری» بود و صفی‏الدین هم با او همکاری می­ کرد. پسرم به درختکاری خیلی علاقه داشت، آن روزها بیشتر این درخت‏ های کنار خیابان را خودش کاشت و از این کارش بسیار احساس مسرت می­ کرد. صفی الدین خوشنویسی هم می­ کرد، و خط خوبی داشت. خلاصه زیاد کار می­ کرد. آرام و قرار نداشت و هر کاری از دستش بر می‏ آمد برای کمک به دیگران انجام می‏ داد».

پرسیدم: مادرجان چگونه خبر شهادت ایشان را به شما دادند؟

گفت: «چون سه پسرم و پدرشان در جبهه بودند من دائم به خودم می‏ گفتم، حتماً یکی از آنها شهید خواهد شد. وقتی عملیات انجام می‏ شد، منتظر بودم و گویا می‏ دانستم صفی‏ الدین­ شهید خواهد شد، لذا از شهادتش اصلاً ناراحت نشدم».

یک روز قبل از آنکه خبر شهادتش را بیاورند، روز پنج­شنبه بود، من حیاط خانه را تمیز کردم و وسایل بنایی که در حیاط بود جمع و جورکردم و دائماً با خودم می‏ گفتم: «اگر پیکر شهید را بیاورند اینجا شلوغ می‏ شود». مرتب این فکر در ذهنم می­ چرخید و هر بار خودم را به کاری مشغول می­ کردم و صلوات می­ فرستادم و این در حالی بود که من هنوز از شهادت پسرم خبر نداشتم، امّا گویا دلم خبر داشت.

شب همان روز من و دختر و عروسم به دعای کمیل رفتیم، وقتی برگشتیم ابوالحسن آمده بود».گفتم: «چه شده؟ ابوالحسن شما عملیات را رها نمی‏ کنید تا به خانه بیایید، پس برای چه آمده­ای»؟

گفت: «در قیدار کاری داشتم، با مهدی(سید مهدی صفوی از رزمندگان دوران دفاع مقدس و همرزم شهید صفی­ الدین صفوی ) آمدم». فردای آن روز نزدیک ظهر ما می‏ خواستیم برای نماز جمعه به زنجان برویم که ابوالحسن گفت: «پسرعمو نصرت (شهید نصرت­ اله صفوی در عملیات محرم همراه با شهید صفی الدین صفوی به درجه رفیع شهادت نائل شد.) ترکش خورده. بعد هم گفت: «شهید شده. وقتی اشک می‏ ریخت، گفت: «صفی‏ الدین هم شهید شده است».