بعد از شهادت، حرفش را فهمیدم

به گزارش نوید شاهد زنجان، شهید جمشید حیدری شانزدهم مهر ۱۳۴۷، در روستای اندآباد علیا از توابع شهرستان ماه نشان به دنیا آمد. پدرش مختار، کشاورزی می کرد و مادرش خدیجه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. طلبه بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. نهم اسفند ۱۳۶۵ ، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شکم، شهید شد. مزار او در زادگاهش واقع است.

پدر شهید از فرزند خود چنین روایت می‌کند:

دور هم جمع شده بودیم. می گفتیم و می خندیدیم. جمشید گفت: آقا جان! با اجازه شما می خواهم برم جبهه.

گفتم: جمشید جان! قدر جوانیت را بدان، درساتو بخون وقتت را بیهوده صرف نکن.

گفت: مگر غیر از این است که درس را برای شناختن حق و عمل به آن و دفاع از حق می خوانیم. درس وسیله ای برای رسیدن به خداست و جهاد در راه خدا هم یکی از راه‌هایی است که انسان را به خدا می رساند.

دهانم بسته شد. دیگر چیزی نتوانستم بگویم. آنقدر استدلالش محکم بود که فقط توانستم بگویم: با سن کمی که داری بهتر از من می‌فهمی!

لبخند زد و گفت: آقاجان! اگر کسی امانتی به شما بسپارد بعد از مدتی بیاید امانتش را مطالبه کند از دادنش ابا می کنید؟

جمشید رفت. بعد از شهادتش فهمیدم منظورش چه بود. امانت خدا بود که تقدیمش شد.

منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان