هرگز از امكانات سپاه استفاده نكرد
به گزارش نوید شاهد از زنجان، شهید "روح‌اله شکوری" پنجم خرداد ۱۳۴۰، در روستای شاه بلاغ از توابع شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش نجفعلی و مادرش ام لیلا نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد وصاحب یک پسر شد. ششم مرداد ۱۳۶۷، با سمت فرمانده گردان علی ابن ابیطالب از تیپ ۳۶ انصارالمهدی در اسلام آباد غرب توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. پیکر او را در مزار پایین شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.
روح اله بسيار مهربان و خوش خلق بود و رفتارش با برادران و خواهرانش بسيار دوستانه بود ولى نسبت به مادرش عشق و علاقه مضاعفى داشت. مادرش مى گويد: "شبى روح اله وقتى از مسجد برگشت چون من خواب بودم براى اينكه بيدارم نكند و باعث ناراحتى ام نشود دوباره به مسجد برگشت و تا صبح همانجا ماند و صبح به خانه بازگشت."
روح اله شكورى با اوجگيرى انقلاب اسلامى بصورت فعال و گسترده در فعاليتهاى انقلابى شركت مى كرد. مادرش در اين باره مى گويد: "بخاطر دارم كه در اكثر راهپيماييها شركت مى كرد به طورى كه وقتى برمى گشت سر تا پا خاكى بود، با خودش كبريت مى برد و با كمك دوستانش مواد منفجره درست مى كرد كه در جريان اين فعاليتها يكى از دوستانش به شهادت رسيد."
روح اله در سال 1359 وارد خدمت سربازى شد، دوره
آموزش را در پادگان قزل حصار كرج گذراند، سپس در بيمارستان شهربانى تهران مشغول
انجام خدمت وظيفه شد. دوران سربازى او با آغاز جنگ تحميلى مصادف شد و او به منطقه
جنگى آبادان اعزام شد و در عملياتهاى مختلفى نظير بيت المقدس، آزادى خرمشهر و
رمضان شركت كرد. برادرش مى گويد: "به او گفتم: سربازيت را تمام كن و به خانه
بازگرد تا بعد از مدتى كه مشكلات زندگى ما رفع شد به مناطق جنگى اعزام شوى،"
گفت: "برادر اگر من و امثال من به جبهه نروند پس چه كسى بايد برود."
روح اله بعد از اتمام دوره سربازى عضو بسيج شد و به جبهه كردستان اعزام شد و پس از آن به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامى درآمد و براى گذراندن دوره آموزش مربيگرى به پادگان امام حسن عليه السلام تهران رفت. بعد از اين دوره براى ادامه تحصيل در كلاس هاى شبانه ثبت نام كرد اما حضور مستمر در جبهه مانع ادامه تحصيل او شد. در سال 1362 ازدواج كرد.
"صغرى كريمى" همسر روح اله مى گويد: "روح اله نوه عمهام بود و من بخاطر ديانت و اخلاق پسنديده با او ازدواج كردم و بعد از ازدواج، ما با مادرش در يك جا زندگى مى كرديم." در اين هنگام روح اله مسئول آموزش رزمى سپاه زنجان بود و تنها با حقوق سپاه زندگى را اداره مى كرد. بعد از ازدواج مشكلات او دو برابر شد ولى با وجود سمت هاى مهمى كه داشت هرگز از امكانات سپاه استفاده نمى كرد."
با هر فشار و سختى كه بود در محله اسلام آباد زنجان خانه كوچكى خريد و با مادرش در آنجا ساكن شدند. روح اله از همان آغاز عضويت در سپاه به جبهه جنگ اعزام شد و در عملياتهاى مختلف شركت كرد.
او به جز دفعه اول كه بعنوان سرباز وظيفه به جبهه اعزام شد، در دفعات بعدى سمتها و مسئوليتهاى زيادى داشت؛ در ابتدا در كردستان مسئول دسته بود و سپس مربى تاكتيك در پادگان امام حسن عليه السلام و بعد از آن در پادگان مالك اشتر شد. در آنجا يك اصل را كه بر آن اصرار داشت اين بود كه افراد آشنا را قبول نمى كرد، در كار آموزش بسيار سختگير و جدى بود و مى گفت: "اگر در پشت جبهه عرق بريزيم بهتر است از اينكه در جبهه خون بريزيم." از طرف ديگر به اين نكته هم واقف بود كه افراد بايد در كنار اين سختگيرى ها تشويق شوند تا هر روز بيشتر از روز پيش در نيل به اهداف راسختر باشند.
روح اله شكورى بعد از عمليات كربلاى 4 به منطقه شلمچه اعزام و در آنجا مسئول آموزش نظامى و رزمى تيپ انصارالمهدى (عج) زنجان و عضو شوراى فرماندهى و همچنين فرمانده محور شد و مدتى نيز فرمانده گردان على بن ابيطالب عليه السلام در منطقه اسلام آباد غرب بود.
منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان
