جوانان در خودسازی کوتاهی نکنند

به گزارش نوید شاهد، شهید «پرویز حیدری» فرزند «علی حسین»، 5 آذرماه 1340 به دنیا آمد. این شهید والامقام در 31 خرداد ماه 1362 به فیض شهادت نائل آمد. در ادامه بخشی از وصیت‌نامه شهید حیدری را می‌خوانیم.

من صارع الحق صرعه (هركه بخواهد با حق بستيزد حق با او می‌جنگد و هيچ قدرتی نمی‌تواند با قدرت خدا پنجه نرم كند.)

با درود و سلام فراوان به رهبر كبير انقلاب اسلامی ايران و با سلام به شهدا از صدر اسلام تا كنون و با سلام به پيروان راه شهدا و خط ولايت فقيه كه ادامه دهنده راه انبياء می‌باشند .

و لا تحسبن الذين قتلوا فی سبيل‌الله امواتا بل احياء عنده ربهم يرزقون. آنان كه در راه خدا كشته می‌شوند مرده مپنداريد، بلكه آنان زنده‌اند و در پيش خدا روزی دارند. چرا كه آنان با آگاهی كامل راه را انتخاب كرده‌اند و به اين درجه عظيم از درجاتی كه خداوند برای انسان مؤمن قرار داده رسيده‌اند، يعنی مرگ در راه خدا بهترين مرگ می‌باشد كه انسان مؤمن با آگاهی و اختيار كامل برای خودش انتخاب می‌كند؛ زيرا اين تنها مرگی است كه انسان از بين مرگ‌ها با شناخت انتخاب و در راهش هجرت می‌كند، از همه چيز می‌گذرد تا به اين مرگ كه مرگ با شهادت است می‌رسد. بنابراين اگر كسی بخواهد به اين سعادت نايل آيد بايد سختی‌های آن را تحمل كند، زيرا اسلام دينی است كه انسان بايد همه چيزش را تسليم دستورات خدا كند تا بتواند به خدا نزديک شود و كسی هم كه اين راه را انتخاب كند بداند كه خدا يار اوست، پس هركه حق را ياری كند حق نيز او را ياری می‌كند .

پيام اينجانب پرويز حيدری به ملت غيور ايران و سريش آباد، به ويژه جوانان اين است كه هر چه توانايی دارند در خودسازی كوتاهی نكنند تا به نحو احسن ساخته شوند و موقعی كه اين چنين شدند، در ديگر سازی كوتاهی ننمايند. هم‌چنين هميشه دست از روحانيت و امام عزيز، آن پير جماران بر ندارند چون او نايب امام‌مان مهدی است و از خدا بخواهيد كه امام(ره) را تا نهضت امام زمان(عج) برايمان نگهدارد.

اين پيام را برای خواهران دارم كه سعی كنند با حجاب خودشان مشت محكمی به دهان ياوه‌گويان تاريخ بزنند و با اين اسلحه از خون شهدا حفاظت كنيد.

پس از گذشت چند سال از عمرم به حزب الله پيوسته و اكنون نيز در مسير جهاد تا شهادت هستم هيچ چيز غير از شهادت آرزوی من نيست، جز شهادت هيچ‌چيز نمی‌تواند گلوی تشنه مرا سيراب كند و می‌خواهم مسير تا روح خدا را طی كنم و آن‌گاه شهادت دهم. اميدوارم كه درخت اسلام با خون من و برادران من سيراب شده، جوانه بزند و برای ملت ثمربخش باشد؛ زيرا من در راه عقيده‌ام شهيد شده‌ام، پس بدانيد كه اين راه را آزادانه انتخالب كرده‌ام كه مسئوليت شيعه بودن است كه بر دوشم سنگينی می‌كرد.

هر انقلابی دو چهره دارد، يكی خون و يكی هم پيام، كه ما امروز بايد هم حسينی و هم زينبی باشيم.

به همه شما سفارش می‌كنم كه هميشه پشتيبان امام(ره)، ولايت فقيه و روحانيت باشيد که تنها امام(ره) و ولايت فقيه است كه رهرو پيغمبر(ص) است و در مسير الله پيش می‌روند و هر كه از خط اين مسير خارج شود و خط الله را نفی كرده است.

به خانواده‌ام می‌گويم كه اگر من لياقت شهادت را يافتم برايم نگران نشوند و بدانند كه من در راه خدا و برای خدا فدا شده‌ام. به مادرم بگوييد كه برای من گريه نكند، بر شهادت من افتخار كند و سعی كند كه فرزندان ديگرش را نيز برای خدا قربانی کند و به مادرم بگوييد كه هر موقع دلش برای من تنگ شد دوستانم را به جای من ملاقات كند و به ديگر دوستان می‌گويم كه مرا ببخشند و هميشه پيرو خط ولايت فقيه باشند.

به اميد رسيدن به اين سعادت

پرويز حيدری