شهید پیران در راه کمک به همرزمش شهادت را در آغوش گرفت

به گزارش نوید شاهد از زنجان، شهید ولی پیران بیستم مهر ۱۳۴۲، در روستای مصرآباد از توابع شهرستان خدابنده به دنیا آمد. پدرش حسین، کشاورز بود و مادرش حوریه نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. او نیز کشاورز بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. دوم فروردین ۱۳۶۲، در محور زاغه _ کوله کردستان هنگام درگیری با گروه های ضدانقلاب به شهادت رسید. مزار او در زادگاهش واقع است.

**برادر شهید ولی پیران در بیان خاطره‌ای از برادرش می‌گوید؛

موقع رفتن ما مانع رفتن ایشان به جبهه می‌شدیم چون از شهید شدنش می‌ترسیدیم. مادرم گفت: پسرم نرو من دلم طاقت نمی‌آورد. اما شهید به ما گفتند اگر من و امثال من نرویم و در خانه بمانیم شما را نمی‌گذارند راحت بنشینید اما وی به حرف ما گوش نکردند و به اصرار خود به جبهه رفتند.

یک بار وقتی به مرخصی آمده بود تفنگش را هم با خود به خانه آورده بودند ما به او گفتیم تفنگ‌ات را آوردی به تو سخت نمی‌گیرند ؟ گفتند ما در وسط آتش هستیم چگونه به خاطر آوردن تنفگ به خانه سخت بگیرند.

بعد از چند روز مرخصی‌اش تمام شد و رفت و بعد از رفتن او مادرم در خواب دیده بود که خانه‌یمان خیلی شلوغ است و در خانه‌یمان عروسی است و وقتی این خواب را برای ما تعریف کردند ما خیلی نگران شدیم و بعد فردا عصر شنیدیم که برادرم شهید شده است.

وقتی شهید شده بود ما اصلاً خبر نداشتیم جنازه‌اش را به پاسگاه گرماب آورده بودند به ما خبر دادند که ولی شهید شده است و ما رفتیم پیکر ایشان را آوردیم و باشکوه و جلال دفنش کردیم.

بعد شهادتش از دوستانش شنیدیم که در جبهه گلوله یکی از دوستانش تمام شده بود و رفته بود که برای دوستش گلوله بدهد وسط راه با گلوله مورد هدف‌اش قرار داده بودند و شهید شده بود و آخر نتواسته بود گلوله را به دست دوستش برساند.

منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان